Μια «προφητεία» για τον τραμπισμό

To 1969 ήταν ένα εξαιρετικό έτος για τη μουσική. Ολόκληρο το ύφος της δεκαετίας θα κλειστεί μέσα σε μια σειρά από αριστουργηματικές παραγωγές που είναι αποτέλεσμα τόσο της υψηλής μουσικής παιδείας των προηγούμενων 20 χρόνων όσο και του γενικότερου χαρακτήρα της επανάστασης. Το Φεστιβάλ του Γούντστοκ, το καλοκαίρι του 1969, χαρακτηρίζει αυτό το ορόσημο της μουσικής και καλλιτεχνικής επανάστασης που πέρασε από το κίνημα των beat και την ψυχεδέλεια, στο Βιετνάμ και τον Γαλλικό Μάη. Οι Beatles βγάζουν το «Abbey Road», τον τελευταίο τους ηχογραφικά δίσκο που ακόμη συζητείται ως στίγμα της εποχής και της αλλαγής. Ο Frank Zappa βγάζει το «Hot Rats», μια μείξη ροκ και τζαζ που χαρακτηρίζει την progressive ροκ σκηνή, οι Crimson Tide βγάζουν το «In the Court of the Crimson King», οι Pink Floyd βγάζουν το «Umaguma», ενώ ο μοναδικός Captain Beefheart θα κλείσει για οκτώ μήνες τους μουσικούς του σε ένα κοινόβιο για να βγάλει τον Μάρτιο του 1969 το αμφιλεγόμενο «Trout Mask Replica». Αυτή ακριβώς είναι η εποχή που ο Γουίλιαμ Χ. Γκας θα ξεκινήσει να γράφει το magnum opus του, «Το τούνελ».