Eνας από τους μεγαλύτερους εχθρούς μιας κυβέρνησης, δεξιάς ή αριστερής, είναι η αλαζονεία. Η πεποίθηση δηλαδή ότι εκείνη, και μόνο εκείνη, γνωρίζει ποιο είναι το καλό των πολιτών και, κατά συνέπεια, η σιγουριά ότι η πολιτική που ακολουθεί είναι σωστή. Οποιοσδήποτε διαφωνεί μαζί της έχει εξ ορισμού άδικο και καλό είναι να σωπάσει. Η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είχε έντονο αυτό το χαρακτηριστικό, ως αποτέλεσμα της εμμονής της στο περίφημο – και ιδιαιτέρως επικίνδυνο –  «ηθικό πλεονέκτημα». Από την αλαζονεία δεν γλίτωσε ούτε η κυβέρνηση της ΝΔ, τόσο επειδή αρκετά στελέχη της προέρχονταν από την πνευματική ελίτ, όσο και επειδή η διαφορά της από τους προηγούμενους ήταν καταφανής. Σήμερα όμως θα έλεγε κανείς ότι πάσχει περισσότερο από αυταρέσκεια, από την αίσθηση δηλαδή ότι ακόμη κι αν υστερεί σε αρκετούς τομείς, είναι «καταδικασμένη», ελλείψει αξιόπιστης εναλλακτικής λύσης, να κυβερνήσει για τουλάχιστον άλλη μια τετραετία.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή