Δύο μέτωπα, δύο τακτικές

Με πολιτικές επόμενης μέρας ακόμα και κι αν κάποιες περιλαμβάνονται απλώς σε εξαγγελίες για μεταγενέστερο χρόνο και με βασικό σενάριο το οριστικό πέρασμα – εκτός δραματικού απροόπτου – από την εσωστρέφεια λόγω υγειονομικής κρίσης στην κανονικότητα κινείται ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αγωνιώντας να σβήσει εστίες κυβερνητικής φθοράς μέσα από νέα, θετική ατζέντα. Η προτεραιοποίηση παρεμβάσεων πρωτίστως για την ώθηση της οικονομίας και την καθημερινότητα του πολίτη αλλά και η κυβερνητική ρητορική εξετάζονται υπό το πρίσμα των έντονων διεργασιών στο πολιτικό πεδίο και ήδη καλλιεργούνται μεγάλα ή μικρότερα… δίπολα. «Δεν σταυρώνουμε χέρια στις προκλήσεις ούτε απέναντι στους πολιτικούς αντιπάλους» διαμηνύουν κυβερνητικοί παράγοντες με διακηρυγμένο άλλωστε στόχο του Πρωθυπουργού την αυτοδυναμία. Ωστόσο η διαμορφούμενη σκληρή γραμμή σε δύο μέτωπα, έναντι του ΣΥΡΙΖΑ και του Κινήματος Αλλαγής, έχει τελικά σημειακές διαφορές, αλλιώτικα χαρακτηριστικά, περιλαμβάνει άλλα target group και διεκδικήσεις και, κοινώς, δεν ξεδιπλώνεται με ενιαία τακτική και σίγουρα όχι με ταύτιση Τσίπρα και Ανδρουλάκη. Ο προσανατολισμός του Μαξίμου αποτυπώνεται στις φράσεις «μετωπική» με τον Αλέξη Τσίπρα και «κλιμακούμενη πίεση» στον Νίκο Ανδρουλάκη. Οι εκτιμήσεις στο γαλάζιο στρατόπεδο συγκλίνουν ότι θα εξελίσσεται για καιρό μια μάχη δυνάμεων και κατοχύρωσης ρόλων στο αντιπολιτευτικό τόξο. Συγκεκριμένα το Μαξίμου θεωρεί σε ό,τι αφορά την Κουμουνδούρου ότι πιέζεται διπλά: από τη διατήρηση της ψαλίδας με τη ΝΔ και από τη φόρα του Κινήματος Αλλαγής. Εξού και περιμένει μεγάλη κλιμάκωση στις συριζαϊκές επιθέσεις. Σε ό,τι αφορά τη Χαριλάου Τρικούπη, το πρωθυπουργικό περιβάλλον αναγνωρίζει το καλό μομέντουμ για το κόμμα και παραδέχεται ότι λειτουργεί ως αστάθμητος παράγοντας. Εξού και οι περισσότερες εισηγήσεις στον Πρωθυπουργό είναι να προκρίνει τακτική μικρής ανοχής «για εύλογο διάστημα», κατά την αποστροφή στελέχους που υποστηρίζει αυτή τη στάση, μέχρι να διαφανούν βασικές κιναλίτικες θέσεις. Αυτό δείχνει προς στοχευμένες απαντήσεις στο νέο ΠΑΣΟΚ, όπως πιστοποιούν οι πρώτες βολές (τροχιοδεικτικές περισσότερο) της Ηρώδου Αττικού.