Εγκλημα χωρίς τιμωρία

Τον παλιό καλό καιρό, όταν ακόμη ταξιδεύαμε, έτυχε να βρεθώ κατά λάθος σ’ ένα πανευρωπαϊκό λογοτεχνικό συμπόσιο. Ηταν ένα από τα ομορφότερα λάθη της ζωής μου και, αν μου δινόταν η ευκαιρία, δεν θα κουραζόμουν να το επαναλαμβάνω στο μέλλον. Να βρεθείς κατά λάθος το 1983 στην Κοπεγχάγη, φιλοξενούμενος για μια βδομάδα, με όλα τα έξοδα πληρωμένα, δεν το λες λάθος, το λες ευλογία. Το συμπόσιο είχε τίτλο «The Youth in Literature and the Literature of the Youth», το δικό μας υπουργείο Πολιτισμού μετέφρασε τον τίτλο κυριολεκτικά – «Η Νεότητα στη Λογοτεχνία και η Λογοτεχνία της Νεότητας» – κι έστειλε ως εκπρόσωπο των ελληνικών χρωμάτων έναν πεζογράφο 23 χρόνων με δύο βιβλία του έως τότε στην αγορά. Φαντάζεστε την έκπληξή μου μόλις διαπίστωσα επιτόπου ότι πρόκειται για ένα συμπόσιο παιδικής κι εφηβικής λογοτεχνίας. Ευγενέστατοι οι δανοί οικοδεσπότες, όχι μονάχα δεν με φόρτωσαν κακήν κακώς στο πρώτο αεροπλάνο για την Αθήνα, αλλά μου επέτρεψαν και να παρακολουθήσω τις εκδηλώσεις του συμποσίου, χωρίς το δικαίωμα ωστόσο να διαβάσω τη δική μου εισήγηση (εκείνη που είχα ετοιμάσει, ως παντελώς εκτός θέματος, την πέταξα στα σκουπίδια). Μπορούσα ωστόσο να κάνω διευκρινιστικές ερωτήσεις ή παρατηρήσεις στο τέλος κάθε εκδήλωσης, όπως και ο καθένας από το ακροατήριο.