Η ύπαρξη δεν είναι προκαθορισμένη, στατική, αναλλοίωτη, αλλά μια δυναμική διαδικασία συνεχούς εξέλιξης. Ολα αλλάζουν, τίποτα δεν μένει ίδιο… τα πάντα ρει. Αυτό το συνεχώς μεταβαλλόμενο «γίγνεσθαι» που χαρακτηρίζει την πραγματικότητα είναι σύμφυτο με την ίδια τη ζωή, με τον ίδιο τον κόσμο, ως η εσωτερική του ζωτικότητα που διέπει τα πάντα. Κατά τον Ηράκλειτο, το «γίγνεσθαι» αυτό υπερβαίνει τη μερικότητα… την ιδιωτική γνώμη των ανθρώπων. Ο Νίτσε, ερμηνεύοντας τον Ηράκλειτο, θεωρεί ότι αυτό το «γίγνεσθαι» διέπεται από την αρχή της αντίφασης, κάτι που αντιτίθεται στη λογική και συλλογιστική του Αριστοτέλη. Ο Νίτσε χρησιμοποιεί τον όρο «ενορατική παράσταση» για να χαρακτηρίσει τη μεταβλητότητα του πραγματικού μας κόσμου. Το «είναι» δημιουργείται από ό,τι ενεργεί και δρα με βάση τη φύση της ενεργούς πραγματικότητας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή