Τα καημένα τα πουλάκια

Κρύο βαρύ, χειμώνας όξω, / τρέμουν οι φωτιές στα τζάκια, / τώρα ποιος τα συλλογιέται / τα καημένα τα πουλάκια! // Τα πουλάκια είναι στα δένδρα, / τα πουλάκια είναι στα δάση, / τα πουλάκια θα τα πάρει / ο βοριάς που θα περάσει, // η βροχή και τα χαλάζι / κι ο βοριάς που θα περάσει, / και το χιόνι που το παίρνουν / στις αυλές με το φαράσι… //  Κι αν η νύχτα είναι μεγάλη, / κι έρχεται γιομάτη τρόμους, / κι αν ο θάνατος απόψε, / φέρνει γύρα μες τους δρόμους, / κι αν η παγωνιά θερίζει / κι είναι δίχως ρουχαλάκια, / δε βαριέσαι, ποιος θυμάται / τα καημένα τα πουλάκια… / Τα πουλάκια είναι στα δένδρα, / τα πουλάκια είναι στα δάση, / τα πουλάκια θα τα πάρει / ο βοριάς που θα περάσει. / Στα παιδάκια είναι τα χάδια, / στα παιδάκια τα φιλάκια, / τώρα ποιος τα συλλογιέται / τα καημένα τα πουλάκια! / Κι όταν γίνει, πάλι, βράδυ / κι όλοι πάνε να πλαγιάσουν, / να χωθούν μες τα κρεβάτια, / μη τυχόν και ξεπαγιάσουν, / τα πουλάκια τα καημένα, / τα πουλάκια, τώρα, πέρα / θα χαθούν χωρίς ελπίδα / να φανούν την άλλη μέρα…