Από την αρχή της πανδημίας έως και σήμερα η Ελλάδα θρηνεί χιλιάδες θύματα, τα οποία αντιστοιχούν με τον πληθυσμό μιας πόλης όπως το Κιλκίς ή η Θήβα. Και ενώ κατά τους πρώτους μήνες του 2020 κάθε απώλεια ισοδυναμούσε με εθνικό θρήνο, έπειτα από δύο χρόνια συνεχόμενης δοκιμασίας η κοινωνία μοιάζει να χτίζει – παράλληλα με την εμβολιαστική εκστρατεία – ένα συναισθηματικό «τείχος ανοσίας» απέναντι στον θάνατο. Κάπως έτσι, οι «σκληροί δείκτες» που συμπεριλαμβάνονται στις ημερήσιες εκθέσεις του ΕΟΔΥ έχουν μετατραπεί σταδιακά σε αριθμητικά αναγνώσματα, που οδηγούν σε συμπεράσματα σχετικά με την εξέλιξη του κύματος, και κρίκος μιας ρουτίνας καταδικασμένης σε απώλειες.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή