Δυστυχώς, η Ευρώπη πιάστηκε αδιάβαστη στην πρόσφατη ενεργειακή κρίση, με άδειες αποθήκες φυσικού αερίου, καμία πρόβλεψη νέων συμβολαίων, καμία ενιαία ευρωπαϊκή στρατηγική, παρά μόνο μεμονωμένες εθνικές αντιδράσεις. Η ταχεία μετάβαση στην πράσινη ενέργεια πρέπει να γίνει με ομαλό και δημοκρατικό τρόπο (χωρίς νέα «κίτρινα γιλέκα») και με διαμόρφωση ενός νέου ευρωπαϊκού ενεργειακού δόγματος: Πράσινη μετάβαση με ενεργειακή ασφάλεια, δικαιοσύνη και δημοκρατία. Το δημόσιο χρήμα, (€1,2 δισ. Ελλάδας και €100 δισ. της ΕΕ), που θα στηρίξει νοικοκυριά και μικρομεσαίους, θα κατευθυνθεί στα έσοδα των προμηθευτριών χωρών (Ρωσία, Νορβηγία, Κατάρ, ΗΠΑ, Αλγερία κ.ά.). Απροετοίμαστη και η Ελλάδα, ως μη όφειλε. Ετοιμη από το 2013 η μελέτη για την υπόγεια αποθήκη φυσικού αεριού στον Πρίνο, η αντλησιοταμίευση της Αμφιλοχίας, από αρχές 2015 η περιβαλλοντική μελέτη για το φράγμα Μεσοχώρας. Δυστυχώς, καμία εξέλιξη όλα αυτά τα χρόνια.
Η παγκόσμια μετάβαση σε ένα πράσινο κυκλικό παραγωγικό μοντέλο, θα κοστίσει έως το 2050 πάνω από $130 τρισ. Τέτοιες συγκλονιστικού είδους επενδύσεις, πολλές από τις οποίες σε αναπτυσσόμενες χώρες, απαιτούν τη δημιουργία ενός παγκόσμιου κλιματικού Bretton Woods με τη συνεργασία των μεγάλων οικονομιών και των παγκόσμιων χρηματοδοτικών φορέων (IMF, World Bank, Reconstruction Banks, etc).
H Ελλάδα από το 2014 βρίσκεται στην 6η καλύτερη παγκόσμια θέση στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από Ανανεώσιμες Πηγές και στην 2η πανευρωπαϊκά καλύτερη θέση στην εξοικονόμηση ενέργειας. Με αξιοποίηση του ενταγμένου από το 2013 στα ευρωπαϊκά χρηματοδοτικά προγράμματα ηλεκτρικού καλωδίου Ισραήλ – Κύπρος – Κρήτη – Αττική (EuroAsia Interconnector) και του νέου καλωδίου Αίγυπτος – Κύπρος – Κρήτη – Αττική (EuroAfrica Interconnector), μπορεί να αποτελέσει σημαντικό κόμβο διαμεταφοράς πράσινου ηλεκτρισμού, με την προϋπόθεση να προωθήσει τη δημιουργία μιας νέας Ηλεκτρικής Λεωφόρου (Electric Highway) από την Ελλάδα προς την υπόλοιπη Ευρώπη.
Ο καθηγητής Γιάννης Μανιάτης είναι πρ. υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής