Ακούμε πολλά τελευταία για τις ψηφιακές δεξιότητες, όπως προγραμματισμός, ανάλυση δεδομένων, τεχνητή νοημοσύνη, κ.λπ. Οι δεξιότητες αυτές βρίσκονται αναμφίβολα σε μεγάλη ζήτηση σήμερα και στο εγγύς μέλλον. Είναι ενδιαφέρον ωστόσο ότι οι δεξιότητες που έχουν ακόμη πιο μεγάλη ζήτηση, είναι οι βασικές ανθρώπινες δεξιότητες όπως καλή επικοινωνία, ικανότητα συνεργασίας, κριτική σκέψη, περιέργεια, επιμονή, προσαρμοστικότητα. Οι δεξιότητες αυτές δεν διδάσκονται σήμερα στα περισσότερα επίσημα προγράμματα σπουδών και αποτελούν το μεγαλύτερο παράπονο της αγοράς εργασίας, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε όλο τον κόσμο, σε ό,τι αφορά τους νέους πτυχιούχους.

Αυτό που με απασχολεί είναι ότι πολλά πανεπιστημιακά προγράμματα σπουδών δεν δίνουν ακόμη αρκετή έμφαση σε δεξιότητες και συνεχίζουν να προσφέρουν στείρες γνώσεις που δεν μεταφράζονται σε απτές ικανότητες. Το φαινόμενο είναι παγκόσμιο αλλά είναι ιδιαίτερα οξύ στην Ελλάδα, η οποία, παρότι παράγει επαρκή αριθμό πτυχιούχων ΑΕΙ, σύμφωνα με την υπηρεσία CEDEFOP, βρίσκεται στην τελευταία θέση της Ευρωπαϊκής Ενωσης σε ό,τι αφορά την αντιστοιχία δεξιοτήτων του εργατικού δυναμικού με τις ανάγκες της αγοράς.

Η ελληνική κοινωνία δίνει ακόμη έμφαση στα τυπικά προσόντα (π.χ. τα «πτυχία») και όχι αρκετά στο αντίκρισμα που έχουν αυτά σε πραγματικές δεξιότητες. Αν θέλουμε να μετασχηματίσουμε την οικονομία μας, αυτό θα πρέπει να αλλάξει ριζικά.

Ο Χρύσανθος Δελλαρόκας είναι αντιπρύτανης για την Ψηφιακή Μάθηση και την Ακαδημαϊκή Καινοτομία, καθηγητής Πληροφοριακών Συστημάτων, Boston University, αντιπρόεδρος Τομεακού Ερευνητικού Συμβουλίου Ανθρώπινου Δυναμικού & Αναβάθμισης Δεξιοτήτων, ΕΣΕΤΕΚ