Περί ηγεσίας

Η συμπλήρωση ενός χρόνου θητείας του προέδρου Μπάιντεν και η αναπότρεπτη πορεία του Μπόρις Τζόνσον στην ταπεινωτική αποπομπή ξαναφέρνουν με επίταση στην επιφάνεια το έλλειμμα ηγετικών προσωπικοτήτων. Το ζήτημα ξεπερνά τα σύνορα, τόσο τα γεωγραφικά – Ανατολή/Δύση – όσο και τα πολιτικά – δημοκρατικά/αυταρχικά καθεστώτα. Ισως πιο εύγλωττο είναι αυτό που συμβαίνει σταθερά εδώ και δύο περίπου δεκαετίες στην Ευρωπαϊκή Ενωση, στις κορυφαίες θέσεις της οποίας ανέρχονται πρόσωπα είτε εμφανώς ανεπαρκή (Μπαρόζο και Φον ντερ Λάιεν) είτε καλών προθέσεων αλλά χαμηλού ηγετικού αναστήματος (Γιούνκερ και λίγο παλαιότερα Πρόντι). Παρόμοια είναι η κατάσταση και σε εθνικό επίπεδο, σε βαθμό που όταν λέμε «ηγέτης» τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη το μυαλό μας να πηγαίνει αυτομάτως στην Ανγκελα Μέρκελ, μια ασφαλώς σοβαρή αλλά αντικειμενικά μη υπερβατική προσωπικότητα.