Γράφοντας για τη φύση την εποχή της κλιματικής κρίσης

Είναι σπάνιο ζωικό είδος, διεσπαρμένο σε ερημικές, ορεινές και στεπώδεις εκτάσεις. Εποικεί μερικές από τις πιο αραιοκατοικημένες περιοχές του πλανήτη – από τη Σιβηρία ως τα Ιμαλάια, το Θιβέτ, τη Μογγολία, το Αφγανιστάν, τη Δυτική Κίνα και το Βόρειο Νεπάλ. Είναι μεγάλο και ορατό – αν και σε ελάχιστους τυχερούς. Είναι ζώο περισσότερο της φαντασίας παρά της απτής πραγματικότητας και στολίζει εραλδικά περσικές ασπίδες, ταταρικά οικόσημα, μογγολικά λάβαρα, ακόμη και τη σημαία της Σαμαρκάνδης. Ζει σε μεγάλα υψόμετρα, αντιμετωπίζει ακραίο ψύχος και διαφοροποιείται μορφολογικά από τα άλλα μεγάλα αιλουροειδή λόγω της παχύτερης γούνας και κυρίως της υπερμεγέθους ουράς του. Το τελευταίο αυτό εξελικτικό χαρακτηριστικό είναι απαραίτητο για δύο λόγους. Πρώτον, την εξασφάλιση ισορροπίας στις απότομες, αποσαθρωμένες πλαγιές των Ιμαλαΐων, του Καρακορούμ και του Παμίρ, ακόμη και σε υψόμετρα 4.000-4.500. Δεύτερον και κυριότερο, την προστασία από το πολικό ψύχος, καθώς περιτυλίσσεται στο σώμα εν είδει κουβέρτας. Πρόκειται για τη λεγόμενη λεοπάρδαλη του χιονιού (Panthera uncia). Απομένουν στην άγρια φύση μόλις 3.000-4.000 και θεωρείται απειλούμενο είδος λόγω συρρίκνωσης των οικοτόπων του και παράνομης θήρευσης.