Οι λεπτές ισορροπίες του Νίκου Ανδρουλάκη

Μια πρόταση δυσπιστίας, που απαντάται από το εκλογικό σώμα με ένα «ναι» ή με ένα «όχι», ευνοεί τα κόμματα που επενδύουν στα «μέτωπα» – σίγουρα όχι αυτά που προσπαθούν να αποδείξουν τη διαφορετικότητά τους. Αυτό συνέβη και με την τελευταία τέτοια πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στην κυβέρνηση της ΝΔ. Για τα δύο μεγάλα κόμματα αποτελούσε μια ευκαιρία συσπείρωσης, για το Κίνημα Αλλαγής ωστόσο ήταν ένας πρώτος σταθμός, στον οποίο έπρεπε να δείξει πως ως «αξιόπιστη προοδευτική αντιπολίτευση» στέκεται τεκμηριωμένα και κριτικά απέναντι στη ΝΔ, αλλά δεν συντάσσεται με την επιχειρηματολογία και τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ. Οι ισορροπίες ήταν ιδιαίτερα λεπτές και η επιλογή του Νίκου Ανδρουλάκη, το κόμμα να στηρίξει τη πρόταση δυσπιστίας αλλά να μη ζητάει εκλογές λόγω πανδημίας, τον έφερε στο στόχαστρο των πολιτικών του αντιπάλων.