Πέρασαν 30 μήνες

Το ντέρμπι στη Βουλή παίχτηκε σε ώρες που η σελίδα έπρεπε να είναι έτοιμη για να πάρει το μελάνι επάνω της. Αλλά, εντελώς μεταξύ μας, το πιο πιθανό είναι τώρα που διαβάζετε αυτές τις γραμμές εγώ να έχω προτιμήσει το ντέρμπι της Τούμπας. Στο ΠΑΟΚ – Ολυμπιακός δεν ξέρεις τι θα συμβεί στην επόμενη φάση. Στο Μητσοτάκης – Τσίπρας ξέρεις τι θα γίνει προτού καν αρχίσει. Που λέτε πριν από καμιά τριανταριά χρόνια, ο αείμνηστος Γιάννης Ιωάννου είχε κάνει ένα σκίτσο στο «Ποντίκι» με τον Ανδρέα και τον Μητσοτάκη να κάνουν μπάνιο στα αποδυτήρια της Βουλής ύστερα από μία έντονη κοινοβουλευτική μάχη. Και ήταν και οι δύο ικανοποιημένοι από το θέαμα που προσέφεραν. Λογικά κάπως έτσι θα είναι σήμερα ο Μητσοτάκης με τον Τσίπρα. Και οι δύο θα έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους για το κοινό που τους ακολουθεί. Οταν μία συζήτηση διεξάγεται σε συνθήκες πόλωσης δεν σε ενδιαφέρει να πείσεις κανέναν μετριοπαθή, πρωτίστως σε ενδιαφέρει το δικό σου ακροατήριο. Είναι κατά βάση μία παράσταση συμβολισμών που δεν παράγει πολιτικό αποτέλεσμα. Σήμερα στον ΣΥΡΙΖΑ θα λένε ότι ο Τσίπρας χτύπησε τον Μητσοτάκη σαν το χταπόδι, ενώ στη ΝΔ θα τονίζουν ότι η αντιπολίτευση τους έδωσε την ευκαιρία να επιδείξουν έργο αλλά και να υπενθυμίσουν τα πεπραγμένα της προηγούμενης διαχείρισης. Και εδώ είναι που ανάβει ένα λαμπάκι. Διότι υπάρχει πλέον διάχυτη η αίσθηση ότι η κυβέρνηση δουλεύει υπερβολικά με το πολιτικό φάντασμα των προκατόχων της. Ναι βέβαια, βγήκαν οι υπουργοί και μας είπαν πολλά για το έργο τους κ.λπ. Ωστόσο ο πολιτικός λόγος που εκπέμπει η κυβέρνηση χρησιμοποιεί το «κοίτα ποιος μιλάει» περισσότερο από όσο πρέπει. Η κοινωνία θυμάται πολύ καλά τα έργα και τις ημέρες του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλωστε αυτός ήταν και ο λόγος, μαζί με την παρουσία του Μητσοτάκη, για τον οποίο πολλοί ψήφισαν για πρώτη φορά ΝΔ. Ομως ως επιχείρημα θυμίζει πλέον ένα κουτί αναψυκτικού που ξεχάστηκε ανοιχτό στο ψυγείο. Ξεθύμανε ή, για να το θέσω πιο κομψά, αρχίζει να προβάλλει λιγότερο ως επιχείρημα και περισσότερο ως δικαιολογία. Πάνε 30 μήνες που δεν κυβερνάει ο ΣΥΡΙΖΑ.