Είμαι σίγουρος ότι ο πατέρας αυτής της ρήσης, ο Νίκος Φώσκολος (1927-2013), θα τιμηθεί κάποτε από όλες τις παρατάξεις – σε μια σεμνή τελετή, ας πούμε, στην ολομέλεια του Κοινοβουλίου – ως ένας από τους διορατικούς θεμελιωτές τόσο του δεξιόστροφου όσο και του αριστερόστροφου λαϊκισμού. Η ίδια η ρήση έχει περάσει από καιρό στον καθημερινό μας λόγο, όμοια με κάποιες ρήσεις του πρόωρα χαμένου ρώσου θεατρικού συγγραφέα Αλεξάντρ Γκριμπογέντοφ (1795-1829) που πρώτα ακούστηκαν επί σκηνής και κατόπιν στους δρόμους της Αγίας Πετρούπολης. Το νόημα της ρήσης έχει πλέον διασταλεί στο έπακρο: αναφέρεται σε κάθε οχληρή επανάληψη εγχειρήματος ή επιχειρήματος που δοκιμάζει τα νεύρα μας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή