Είμαστε, στ’ αλήθεια, 100% βέβαιοι;

Γεννήθηκε το 1936 στο Φράιμπουργκ της Ελβετίας, μυήθηκε στα μυστικά της φωτογραφίας στη Λωζάννη, τη δεκαετία του 1960 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, αρχικά ασχολούνταν με τη μόδα και τη διαφήμιση και ένα βράδυ του 1966, πήγε σε ένα «tablao» της Rive Gauche ιδιαίτερα δημοφιλές στον Πάμπλο Πικάσο και άλλους Ισπανούς που ζούσαν στη γαλλική πρωτεύουσα, το Le Catalan, και εκεί μαγεύτηκε οριστικά και αμετάκλητα από το φλαμένκο – ιδιαίτερα, την εποχή εκείνη, από τους χορευτές Μανόλο Μαρίν και Νιέβες λα Πιμιέντα. «Με μάγεψε η δύναμη, το θράσος, η ξεδιάντροπη εκφραστικότητα αυτών των καλλιτεχνών, ο τρόπος με τον οποίο βάζουν πάνω στο τραπέζι το τραγικό, τον πόνο, τα βάσανα, αλλά και αυτήν τη χαρούμενη, ρυθμική, αισθησιακή ζωτικότητα», θα δήλωνε χρόνια αργότερα, με αφορμή μια αναδρομική του έκθεση φωτογραφίας, ο Ρενέ Ρομπέρ.