Πρόσωπο

Είναι κοινό μυστικό στην πολιτική αγορά πως κυβερνητικοί και συμπολιτευόμενη ΚΟ πίνουν ρακές στην υγειά του συριζαίου σφακιανού εθνοπατέρα. Κάθε φορά που η πολακική ντοπιολαλιά δίνει στο κόμμα τον τόνο της αντιπολιτευτικής του στάσης, ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται είτε ως έχων εμφυλιοπολεμικές αγκυλώσεις είτε σαν θεσμικά επικίνδυνος. Αυτή την εκ των έσω απειλή φαίνεται να την αναγνωρίζουν πια και τα ίδια τα στελέχη της Κουμουνδούρου – παρότι δημοσίως οι περισσότεροι προέταξαν τα κομματικά τους στήθη για να υπερασπιστούν το δικαίωμα του συντρόφου τους στην ερμηνεία ενός ρόλου σε κοινοβουλευτικό Δελφινάριο. Δείχνουν να την αντιλαμβάνονται επειδή στις διαρροές από το τσιπρικό επιτελείο κατηγορείται ο γαλάζιος προεδρεύων το βράδυ της Δευτέρας για «προβοκάτσια», μια κι ο βουλευτής που κατέλαβε το βήμα είναι κατά τα λεγόμενά τους «εύκολος στόχος» για τη ΝΔ – ενώ όσοι δεν κάνουν χρήση της παλαιοκομμουνιστικής ορολογίας μιλούν για «εργαλειοποίηση» του Πολάκη από τους πολιτικούς τους αντιπάλους. Το ερώτημα, λοιπόν, επιστρέφει για πολλοστή φορά: γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ διαλέγει να τοποθετήσει στη βιτρίνα το απωθητικό του πρόσωπο;