Διαχρονικά έχει θεωρηθεί ότι το αντικείμενο της πολιτιστικής διπλωματίας έχει δυνατότητες που ξεπερνούν κατά πολύ τον στόχο ανάπτυξης εφήμερης φήμης και τα αποτελέσματά της είναι ικανά να αλλάξουν τον ρου της Ιστορίας, έχοντας άμεσο αντίκτυπο στις διεθνείς σχέσεις. Για παράδειγμα, η εικόνα που έχει η Ευρώπη, και γενικότερα η Δύση, για την Ελλάδα έχει καθορίσει σε μεγάλο βαθμό την ιστορική πορεία της χώρας. Το μεγάλο κύμα φιλελληνισμού του 19ου αιώνα που, κατά πολλοίς, επέτρεψε την εδραίωση και αναγνώριση του ελληνικού κράτους ως ανεξάρτητης πολιτειακής οντότητας, βασίστηκε στον θαυμασμό των Ευρωπαίων για το κλασικό ιδεώδες. Η ρομαντική πεποίθηση ότι αυτή η μικρή χώρα άξιζε να αναδυθεί από τις στάχτες της είχε τις ρίζες της σε πλήθος αφηγήσεων που έφταναν στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης διά στόματος εκπροσώπων της ευγενούς τάξης μαζί με πάμπολλα σχέδια από μετόπες, ζωφόρους και ακροκέραμα, αν όχι τα ίδια τα ευρήματα στις αποσκευές τους. Μέσα από αυτή την αυθόρμητη κίνηση ανθρώπων, ιστοριών και αντικειμένων, χωρίς σχέδιο ή στρατηγική, γεννήθηκε η μοντέρνα εικόνα της Ελλάδας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ