Το παλιό μπομπινόφωνο παίρνει μπροστά και μία φωνή ακούγεται να υπαγορεύει στο μικρόφωνο με σταθερό τόνο «Δώδεκα χιλιάδες ξετρελαμένοι φυγάδες χιμήξαμε έτσι μέσα στη φαρδιά στράτα του λυτρωμού που δεν είχε σήμερα να γλιτώσουμε». Εκεί, μπροστά στο γραφείο της εφημερίδας του, ζωντανεύουν μνήμες και ημερολόγια χαρακωμάτων, εικόνες που ακροβατούν μεταξύ λυρισμού και ρεαλισμού. Αυτό το ταλέντο είχε, άλλωστε, ο Στράτης Μυριβίλης που προικισμένος με λογοτεχνική τόλμη και παρά την παρεξηγημένη πολιτική του στάση, να γράφει με τρόπο πολύ νεωτερικό για την εποχή του αλήθειες που κρύβονταν πίσω από τους εθνικούς ήρωες, τη γυναικεία καταπίεση και τα τραύματα μιας ολόκληρης εποχής.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή