Κύκλος ή χάραμα;

Η κατάκτηση της απόλυτης πλειοψηφίας από το Πορτογαλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα στις πρόσφατες εκλογές συμπληρώνει, αλλά πιθανότατα δεν κλείνει, ένα πολύ καλό «φεγγάρι» για την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία. Στις τέσσερις σκανδιναβικές χώρες (Σουηδία, Νορβηγία, Δανία, Φινλανδία), στις δύο ιβηρικές (Ισπανία, Πορτογαλία), φυσικά στη Γερμανία ελέω Ολαφ Σολτς, αλλά και στην Ιταλία, τη Βουλγαρία, το Λουξεμβούργο, ως επικεφαλής ή ως μέλη κυβερνητικών συνασπισμών, τα κόμματα της ευρωπαϊκής δημοκρατικής και μεταρρυθμιστικής Αριστεράς – αυτό σημαίνει «σοσιαλδημοκρατία» – επανέρχονται στο προσκήνιο και σταδιακά και στην εξουσία. Αν προστεθεί, όπως πρέπει να προστεθεί, ότι και η γενική πολιτική «γραμμή» των οργάνων της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι κατ’ ουσίαν σοσιαλδημοκρατικής, και πάντως σίγουρα «αντινεοφιλελεύθερης», κατεύθυνσης (αύξηση δημόσιων δαπανών, τόνωση κοινωνικού κράτους, μεγάλα «πακέτα στήριξης» των οικονομιών, διαμόρφωση λιγότερο σφιχτού δημοσιονομικού πλαισίου, σχέδια κοινής πολιτικής σε πολλά πεδία), τότε η εικόνα της αναζωογόνησης προβάλλει εναργώς.