Αν αλλάζατε τα νερά στη Βουλή

Θα έχετε παρατηρήσει ότι στο βήμα της Βουλής έχει τοποθετηθεί ένα τζάμι. Αν κάποιος πολύ μακριά από εδώ, ας πούμε στο Νεπάλ, δει σε φωτογραφία την Ολομέλεια, μπορεί να νομίζει ότι έχουν βάλει κάποιον σε μία γυάλα και οι υπόλοιποι τον παρατηρούν. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις κοινοβουλευτικών που θα ικανοποιούσαν και αυτή τη συνθήκη. Ομως το τζάμι τοποθετήθηκε για άλλο λόγο. Τα σταγονίδια που εκτοξεύονται από το στόμα του ομιλητή σταματούν πάνω του και δεν διασπείρονται στην αίθουσα. Πάνω στο ίδιο τζάμι πέφτουν και οι λέξεις, με το συναισθηματικό φορτίο που μεταφέρουν. Και το μετατρέπουν σε ένα Τσερνομπίλ νοημάτων, συναισθημάτων και ιδεών. Μπορεί να μη φαίνονται με γυμνό μάτι αλλά, στην τετράγωνη γυάλινη επιφάνεια, υπάρχουν χαρακιές από τοξικότητα, ειρωνεία, ψέματα, μισές ή σκληρές αλήθειες, κοινές ανοησίες. Είναι φριχτά αυτά που ξεβράζει στο γυαλί ο χείμαρρος των λέξεων μετά από κάθε φορτισμένη συζήτηση. Υπάρχουν όμως οι αφανείς ήρωες. Οι άνδρες με τα μαύρα κουστούμια. Αυτοί που, μετά από κάθε ομιλία, ανεβαίνουν στο βήμα, καθαρίζουν το τζάμι και αλλάζουν το ποτήρι με το νερό.