Ο «Σωτήρης» κι εμείς

Αν και το περιστατικό δεν με αφορούσε άμεσα, πρόκειται για μια από τις τραυματικές αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων. Η καλύτερη, εκείνη την εποχή, φίλη μου και η αδελφή της ήθελαν, όπως τα περισσότερα παιδιά, ένα σκυλάκι. Με τα πολλά, η μητέρα τους τούς έκανε το χατίρι και μία μέρα έφερε στο σπίτι τους ένα πανέμορφο θηλυκό κουτάβι. Τα δύο κορίτσια λάτρεψαν τη Φιούμπα – έτσι την είχαν βαφτίσει – και όλη την ημέρα ασχολούνταν μαζί της. Προσπαθούσαν να την περιποιηθούν όσο καλύτερα γίνεται, να της δείξουν την αγάπη τους. Και έκαναν ό,τι έκανε και σε εκείνες η μαμά τους. Κυρίως δε, κάθε μέρα μπάνιο και μετά πασάλειμμα με κολόνια. Μόνο που η Φιούμπα δεν άντεξε αυτού του είδους τη φροντίδα και απέδρασε από την ασφυκτική αγάπη για τον Παράδεισο των σκύλων.