Το επικοινωνιακό πλήγμα που ρισκάρει αν δεχθεί

Εχουν περάσει μόλις τρεις εβδομάδες από τότε που ο πρόεδρος «αιφνιδίασε» τους συντρόφους του καταθέτοντας στο Πολιτικό Συμβούλιο πρόταση για εκλογή αρχηγού και Κεντρικής Επιτροπής από τη βάση. Κι όμως, μοιάζει σαν να συνέβη σε μια άλλη πολιτική σεζόν. Η επικαιρότητα, καιρική και έπειτα κοινοβουλευτική, κάλυψε τον θόρυβο που προκάλεσε στα ενδότερα της Κουμουνδούρου η τσιπρική ιδέα. Οι αριστερές ιαχές και τα θεατρικά δρώμενα στην αίθουσα της Ολομέλειας προσέφεραν στον ΣΥΡΙΖΑ μια διέξοδο από την εσωστρέφεια, την οποία – όπως το θέτει γλαφυρά ένας δημοσκόπος – «μπορούν πια να μυρίσουν οι ψηφοφόροι». Οι δημόσιες ενστάσεις των εκπροσώπων της συριζαϊκής ορθοδοξίας στην αλλαγή του κομματικού μοντέλου παραδόθηκαν στην ευεργετική λήθη που συνήθως προξενεί η συσπείρωση απέναντι στον εχθρό των απέναντι εδράνων. Ωστόσο, οι παροικούντες τον χώρο διατείνονταν ήδη από την περασμένη Δευτέρα πως – παρά την ανακωχή – είναι θέμα χρόνου να ξανανοίξει η άβολη εσωκομματική κουβέντα εν όψει του συνεδρίου στα μισά του Απριλίου. Το κείμενο της Ομπρέλας επιβεβαίωσε τις προβλέψεις τους, επαναφέροντας στο προσκήνιο μια απορία: ποιες είναι οι πραγματικές παγίδες που κρύβει για τον ΣΥΡΙΖΑ η ανάδειξη του επικεφαλής του από τους κατόχους των κομματικών του ταυτοτήτων;