Τα μέλη ενός Υπουργικού Συμβουλίου είναι πρώτα υπηρέτες των πολιτών κι έπειτα στελέχη των κομμάτων τους. Ο μέχρι χθες υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων φαίνεται πως ξέχασε αυτόν τον βασικό κανόνα, πρωταγωνιστώντας στο βίντεο όπου ένας πρώην υφυπουργός μιας παλαιότερης γαλάζιας κυβέρνησης του δίνει συμβουλές πελατειακών σχέσεων, ενώ εκείνος αντιδρά στην προσφορά τους σαν πολιτευτής – αποδέχεται, δηλαδή, τη χρησιμότητά τους διά της σιωπής του.

Η αποπομπή του Σπήλιου Λιβανού από την κυβέρνηση ήταν μονόδρομος για τον Πρωθυπουργό – ειδικά για έναν Πρωθυπουργό που έχει στηρίξει την προσωπική του πολιτική διαδρομή στη δεδηλωμένη του πρόθεση να προχωρήσει «παρακάτω». Κι ευτυχώς πήρε γρήγορα τον εν λόγω μονόδρομο.

Η συζήτηση στην οποία ενεπλάκη ο πρώην πια υπουργός είναι μια κουβέντα βγαλμένη απ’ το χειρότερο μεταπολιτευτικό παρελθόν της Ελλάδας. Από την εποχή που οι επαγγελματίες της πολιτικής νόμιζαν ότι μπορούν να «εξαγοράσουν» την κοινή γνώμη προσφέροντάς της «τσάντες με αποζημιώσεις».

Από τότε που πολλοί ανάμεσά τους θεωρούσαν ότι η σχέση τους με τους ψηφοφόρους είναι μια σχέση συναλλαγής. Αυτό το μοντέλο χρεοκόπησε στα χρόνια της κρίσης χρέους. Οι πολίτες δεν είναι πελάτες. Περιμένουν – απαιτούν για να είμαστε ακριβείς – πολιτικές και έργα που θα οδηγήσουν τη χώρα εντός του μέλλοντός της. Κρίνουν την κάθε κυβέρνηση με βάση την αποτελεσματικότητά της. Εξού κι όσοι αναλαμβάνουν κυβερνητικές θέσεις πλέον οφείλουν να εργάζονται με γνώμονα το νέο υπόδειγμα που έχει ορίσει το ίδιο το εκλογικό σώμα.