Μέρα θλιμμένη. Οπως ακριβώς συμβαίνει κάθε φορά που το ημερολόγιο σταματά στις 8 του Φλεβάρη και το μυαλό στη μεγαλύτερη αθλητική τραγωδία που βίωσε αυτός ο τόπος. Συμπληρώνονται σήμερα 41 ολόκληρα χρόνια από την αποφράδα «Μαύρη Κυριακή». Από το ποδοσφαιρικό ντέρμπι ανάμεσα στον Ολυμπιακό και την ΑΕΚ (8/2/81), που ο επίλογος του έμελλε να ανοίξει βαθιά ανεξίτηλη πληγή.

Χάθηκαν 21 παιδιά εκείνο το απόγευμα στα σκαλοπάτια της Θύρας 7. Αθώα θύματα σε μια υπόθεση που όσα χρόνια και αν περάσουν κρατά ακόμη αναπάντητα, μεγάλα ερωτήματα. Μικρότερος όλων ο 14χρονος Παναγιώτης Τουμανίδης. Θα ήταν σήμερα στα 55. Ζωή που δεν έζησαν…

«Αν σκαρφαλώσουμε αρκετά ψηλά, θα φτάσουμε σε ένα ύψος όπου η τραγωδία δεν θα φαίνεται πια τόσο τραγική» έγραψε κάποτε ο Ιρβινγκ Γιάλομ. Και σκαρφαλώσαμε. Οχι απαραίτητα από επιλογή. Ο χρόνος άλλωστε δεν ρωτά. Οσες φορές και αν επιστρέψεις όμως πίσω στην ιστορία, πάντα το ίδιο σοκ. Η ίδια ανατριχίλα στην εξιστόρηση και στις εικόνες. Η ίδια αίσθηση του ακατανόητου.

Το ρολόι στο γήπεδο Καραϊσκάκης έδειχνε 16.58 και το ντέρμπι ήθελε δύο λεπτά για να τελειώσει. Ενα ανθρώπινο κύμα τρέχει προς την έξοδο της Θύρας 7 με σκοπό να φτάσει έξω από τη Θύρα 1 για να αποθεώσει τους ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού έπειτα από έναν κανονικό θρίαμβο (6-0). Ξάφνου κάποιος γλιστρά, παρασύροντας και άλλους. Η πόρτα κλειστή (μισάνοιχτη κατά άλλους). Και έπειτα το σκοτάδι. Και ο θάνατος που παραμόνευε στα σκαλοπάτια.

Ιερή κληρονομιά

Φυσικά κανείς δεν ξέχασε. Και δεν τους ξέχασε. Ιερή κληρονομιά για την οικογένεια του Ολυμπιακού να διατηρηθεί ζωντανή η μνήμη αυτών των παιδιών εδώ και τέσσερις δεκαετίες. Από το Σάββατο μια σειρά από εκδηλώσεις (προσαρμοσμένες στο αυστηρό πρωτόκολλο της εποχής ελέω του Covid). Ο θεσμός της εθελοντικής αιμοδοσίας. Το ένα λουλούδι πλάι στο μνημείο των «θυμάτων» έξω από το Καραϊσκάκη. Οι οργανωμένοι που χθες βράδυ βρέθηκαν εκεί, όπως κάθε χρόνο λίγο πριν η ημερομηνία σημαδέψει 8/2. Που δεν ξέχασαν τον αδικοχαμένο Αλκη ξεδιπλώνοντας ένα πανό στη μνήμη του. Και εκείνο το σύνθημα που ανατριχιάζει: «Αδέρφια ζείτε…».