Το ταξίδι του Νίκου Δένδια στη Μόσχα στις 18 Φεβρουαρίου είναι εξόχως κρίσιμο από πολλές απόψεις. Κατ’ αρχάς γίνεται στο φόντο μιας κρίσης μεταξύ της Ρωσίας και της Ουκρανίας και σε μια στιγμή που όλα φαίνεται να καθορίζονται από μια ισορροπία του τρόμου με τον κίνδυνο πάντα ευρύτερων αναφλέξεων που θα έχουν συνέπειες για όλους.

Από την άλλη, πραγματοποιείται και με γνώμονα πως η Ελλάδα έχει ζωηρό ενδιαφέρον για τους Ελληνες της περιοχής. Αλλά και με πάντα δεδομένο πως η όλη στρατηγική της εξωτερικής πολιτικής μας εκπορεύεται από το γεγονός ότι είμαστε χώρα του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, αλλά ταυτόχρονα με τη δυνατότητα να διατηρούμε διαύλους επικοινωνίας με τη Ρωσία χωρίς ο όλος βηματισμός μας να είναι ετεροβαρής μα χρήσιμος και ζωτικός για την Ευρώπη και τη διεθνή ασφάλεια.

Ας μην ξεχνούμε πως και σωστά η ελληνική κυβέρνηση επιδεικνύει μια πολυδιάστατη λογική στο διπλωματικό πεδίο, ενώ είναι η τρίτη φορά που έλληνας παράγοντας θα δει ρώσο. Εχει προηγηθεί ξανά ο Νίκος Δένδιας και βέβαια ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης που είδε στο Σότσι τον Βλαντίμιρ Πούτιν.

Η Ελλάδα, αξιοποιώντας τους ιστορικούς δεσμούς της με τη Ρωσία και βέβαια με αφετηρία τη θέση της ως χώρα του βαθέος δυτικού άρματος, μπορεί να εγγραφεί στις δυνάμεις συμβολής στη σταθεροποίηση. Και αυτό είναι ένα μεγάλο διπλωματικό και γεωπολιτικό κεφάλαιο.