«Είμαι πεπεισμένος ότι το μέλλον της μουσικής αυτής της χώρας πρέπει να βασίζεται σε αυτό που ονομάζεται “νέγρικες μελωδίες”. Μπορεί να αποτελέσουν το θεμέλιο μιας σοβαρής σχολής σύνθεσης που πρέπει να αναπτυχθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες. Είναι η λαϊκή μουσική της Αμερικής και οι συνθέτες σας πρέπει να στραφούν σε αυτήν». Αυτό είχε προφητεύσει ο Αντονι Ντβόρζακ κατά την άφιξή του στην Αμερική το 1892. Ο σπουδαίος τσέχος συνθέτης έναν χρόνο αργότερα αρχίζει να γράφει τη Συμφωνία αρ. 9 σε μι ελάσσονα Οp. 95, Β. 178, ευρέως γνωστή ως «Συμφωνία του Νέου Κόσμου». Τη συνέθεσε ενώ ήταν διευθυντής του Εθνικού Ωδείου της Αμερικής, στη διάρκεια των ετών 1892-1895, όπου είχε αφήσει την Πράγα για την Αμερική και για έναν καθόλου ευκαταφρόνητο μισθό – 15.000 δολάρια. Η πιο γνωστή Ενάτη Συμφωνία, μετά του Μπετόβεν, είναι μακράν η πιο δημοφιλής συμφωνία του τσέχου συνθέτη και ένα από τα πιο σημαντικά έργα στο ρομαντικό ρεπερτόριο.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή