Εγειρε την πλάτη του στην καρέκλα, κοιτώντας τη συνομιλήτριά του με έκπληξη – αν υπήρχε και λίγη αμηχανία, φρόντισε να την κρύψει καλά: «Δεν είμαστε όλοι ίδιοι, όμως», της είπε. Λίγο αμυντικά, είναι η αλήθεια. Είναι δύσκολο να είσαι άντρας και παοκτσής αυτή την περίοδο και εκείνος ήταν και τα δύο. Το επιχείρημα ισχύει το ίδιο, πάντως, σε οποιαδήποτε από αυτές τις περιπτώσεις: επειδή κάποιες συμπεριφορές είναι εγκληματικές, δεν είναι όλες οι συμπεριφορές εγκληματικές – δεν κακοποιούν ούτε σκοτώνουν όλοι. Ακούγεται (και είναι) λογικό.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή