Διαβάζοντας τις καταθέσεις στον ανακριτή των νεαρών χούλιγκαν που κατηγορούνται για τον φόνο του Αλκη Καμπανού μου κάνει εντύπωση πόσο εύκολη είναι η βία για αυτούς τους ανθρώπους. Δέρνουν και δέρνονται σαν να ανασαίνουν, σαν να τρώνε. Εχουν αντίπαλο, αλλά δεν έχουν προσωπικά μαζί του: τους χωρίζει μόνο ένα χρώμα. Μια ομάδα, μια αγέλη. Κι αν νικήσεις τον αντίπαλο, αυτός που είναι σε άλλη αγέλη, όλα καλά. Κατά το ρεπορτάζ, ο κατηγορούμενος κατέθεσε στον ανακριτή ότι, μετά το επεισόδιο ήταν σαν να μη συμβαίνει τίποτα: οι δράστες μπήκαν στο αυτοκίνητο ευχαριστημένοι. Ενας απ’ αυτούς είπε: «τους πήραμε».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή