«Λόγω της κρίσης που διέρχεται η πολιτική και οικονομική ελίτ της Ουκρανίας, δεν είναι σε θέση να διατυπώσει υψηλά μηνύματα, να ξεπεράσει την αδιαφάνεια της κυβέρνησης, την έντονη έλλειψη σταθερότητας και ασφάλειας, και αυτό έχει σαν συνέπεια την έλλειψη εμπιστοσύνης του κοινού. Σε τέτοιες περιπτώσεις, η φωνή του ποιητή γίνεται εξαιρετικά σημαντική. Του απευθύνεται ένα ιδιαίτερο κοινωνικό αίτημα: Πρέπει να γεμίσει το κενό της πνευματικής και ηθικής εξουσίας». Αυτά γράφει ο Οσταπ Σλιβίνσκι στον πρόλογο της «Ανθολογίας νέων ουκρανών ποιητών» (μτφ. Ελένη Κατσιώλη), που κυκλοφόρησε το 2020 από το «Βακχικόν», τον οίκο που συστήνει ποιητικές φωνές απ’ όλο τον κόσμο. Από τις ίδιες εκδόσεις κυκλοφορούν η ποιητική συλλογή της Κατερίνα Μπαμπκίνα «Μη ζητάς τίποτε άλλο παρά μόνο θαλπωρή» (μτφ. Ελένη Κατσιώλη, 2020), η συλλογή διηγημάτων της «Χαρούμενοι γυμνοί άνθρωποι» (μτφ. Μαριτίνη Μνηματίδου, 2021) και η βραβευμένη δημοσιογραφική έρευνα «Oι δικοί μας άλλοι: η ιστορία και η καθημερινότητα των μειονοτήτων στη σύγχρονη Ουκρανία» (μτφ. Ελένη Κατσιώλη), που διατρέχει τη ζωή των δεκαπέντε εθνοτικών μειονοτικών ομάδων: Ελληνες, Τσέχοι και Σλοβάκοι, Μεσχέτιοι Τούρκοι, Σουηδοί, Ρουμάνοι, Ούγγροι, Ρομά, Εβραίοι, Λιπτάκοι, Γκαγκαούζοι, Γερμανοί, Βλάχοι, Πολωνοί, Τάταροι της Κριμαίας και Αρμένιοι. Συνδυάζοντας ακαδημαϊκή μελέτη και επιτόπιες έρευνες και συνεντεύξεις, τα «λογοτεχνικά ρεπορτάζ» της Ολέσια Γιάρεμτσουκ δημιουργούν ρεαλιστικές, προσεγμένες και ιστορικά ενημερωμένες απεικονίσεις για το πώς αυτές οι ομάδες πέρασαν τα σύνορα και έφτασαν στην Ουκρανία.

Στο μυθιστόρημα του Αντρέι Κούρκοφ «Οι πιγκουίνοι δεν πεθαίνουν απ’ το κρύο» (εκδ. Καστανιώτη, μτφ. Σταυρούλα Αργυροπούλου, 2008) σατιριζόταν η τότε μετασοβιετική Ουκρανία και οι πολύπλοκες σχέσεις των ανθρώπων που αναζητούν τη σιγουριά μέσα σε έναν ασταθή και διαρκώς μεταβαλλόμενο περίγυρο. Ακολούθησαν τα βιβλία του – από τις ίδιες εκδόσεις – «Ο φίλος του μακαρίτη» (μτφ. Δημήτρης Τριανταφυλλίδης) και «Ο τελευταίος έρωτας ενός ουκρανού προέδρου» (μτφ. Σταυρούλα Αργυροπούλου). Από τον χώρο της λυρικής ποίησης προερχόταν και η παλιότερη συλλογή της Λουντμίλα Σκιρντά «Ελληνικές ελεγείες» (εκδ. Εκάτη, μτφ. Ολέγ Τσουμπένκο, 2009).