Στις 10 Φεβρουαρίου του 2008, δεκατέσσερα χρόνια και μία ημέρα από σήμερα, στην εξέδρα του Τάε Kβον Nτο, ένας νεαρός πολιτικός με τσουλουφάκι αναλάμβανε χαμογελαστός τα ηνία μιας Αριστεράς που έσβηνε αργά, αλλά σταθερά, μαζί με εκείνους που την υπηρέτησαν. Στα μισά της διαδρομής, ούτε ΣΥΝ υπήρχε πια ούτε τσουλούφι. Με φόντο τα Προπύλαια, ο Αλέξης Τσίπρας υποσχέθηκε πως η Ελλάδα αφήνει πίσω της τη «λιτότητα της καταστροφής, τον φόβο και τον αυταρχισμό και μια πενταετία ταπείνωσης», για να σχηματίσει κυβέρνηση, λίγες ώρες αργότερα, με τον Πάνο Καμμένο. Μόλις χθες, στην επέτειο από την ημέρα που κέρδισε την πρώτη του μάχη (και στην αντιπολίτευση πια), είπε πως «το έπος της κυβέρνησης Μητσοτάκη δεν συγκρίνεται με καμία κυβέρνηση της Δεξιάς από τη Μεταπολίτευση» – αποφεύγοντας, για άλλη μία φορά, να διευκρινίσει ονομαστικά σε ποιον αναφέρεται.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή