Τα τελευταία χρόνια το χάσμα μεταξύ γυναικών και ανδρών έχει μειωθεί στα πανεπιστήμια προς όφελος των γυναικών και σε αυτό συνετέλεσε η αυξημένη πρόσβαση και ένταξή τους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι έχει επιτευχθεί και η ισότητα των δύο φύλων – ισότιμο καθεστώς μεταξύ ανδρών και γυναικών και ισότιμη προσωπική ενδυνάμωση. Ετσι οι γυναίκες εργάζονται συχνότερα από τους άρρενες συναδέλφους τους σε θέσεις χαμηλότερου επιπέδου, γιατί για αυτές τις θέσεις οι αρνητικές διακρίσεις αντιμετωπίζονται και αποφεύγονται με συνδικαλιστικές ενέργειες και από τις αναλογικά μεγάλες ομάδες γυναικών διοικητικών στελεχών και φοιτητών. Στο πλαίσιο της μελέτης της Milkman και των συνεργατών της, υποδηλώνεται ότι ακόμη και καλοπροαίρετοι καθηγητές, που διαφορετικά δεν θα μπορούσαν να θεωρηθούν ρατσιστές ή μεροληπτικοί, έχουν εσωτερικευμένες  πεποιθήσεις ότι οι γυναίκες ίσως δεν είναι τόσο καλά προετοιμασμένες για μεταπτυχιακά όσο οι άνδρες ομόλογοί τους, ή ότι ενδέχεται να μην είναι αξιόπιστοι ή επαρκείς βοηθοί έρευνας. Ακόμη και με μια συντομευμένη βιβλιογραφική ανασκόπηση, το μήνυμα παραμένει το ίδιο: η προκατάληψη για το φύλο εξακολουθεί να επηρεάζει τα μέλη ΔΕΠ των γυναικών.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή