Μεταξύ μηδενισμού και ρομαντισμού

Το τελευταίο βιβλίο του σταρ της γαλλικής λογοτεχνίας Μισέλ Ουελμπέκ εκδόθηκε αρχές Γενάρη, ενώ σχεδόν ταυτόχρονα είχαμε από την Εστία την παρούσα, σταθερά αξιόπιστη μετάφραση του Γιώργου Καράμπελα. Παρά τον τελεσίδικο χαρακτήρα της λέξης «εκμηδένιση», ο συγγραφέας μοιάζει αυτή τη φορά να συμπάσχει με τα πάθη των ομοίων του, αναδεικνύοντας επιπλέον μια ρομαντική διάσταση. Βέβαια, η ασθένεια και ο νομοτελειακός θάνατος όλων μας έχουν τον πρώτο λόγο σε αυτό το μακρόσυρτο βιβλίο. Εκεί άλλωστε αναφέρεται ο τίτλος και όχι τόσο στις κοινωνίες μας, την Ευρώπη ή τον κόσμο ολόκληρο. Ο καρκίνος και ο επικείμενος θάνατος του κεντρικού ήρωα, Πολ Ρεζόν – ενός ακόμη ουελμπεκικού ήρωα, απογοητευμένου από τα εγκόσμια και αορίστως νευρασθενικού -, απασχολεί το τελευταίο τέταρτο του βιβλίου, σε μια εξαντλητική περιγραφή νοσοκομείων, ιατρικών εξετάσεων, διαγνώσεων, μεταμοσχεύσεων και θεραπειών. Ευτυχώς, αυτό το βραδύκαυστο κομμάτι εκπέμπει ένα ουμανιστικό, συντροφικό και ερωτικό πνεύμα που ισοσταθμίζει τα δεινά του ήρωα [και του αναγνώστη]. Είναι η επαναπροσέγγιση του Πολ με τη σύζυγό του Πριντάνς και η ανανεωμένη ερωτική τους συνθήκη που δίνουν τον λυτρωτικό τόνο: σε αντίθεση με πολλούς μοναχικούς ανθρώπους, τελικά υπήρξαν τυχεροί στη ζωή τους, καθώς είχαν ο ένας τον άλλο.