Ο στόχος του Πούτιν

Τρεις δεκαετίες μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης, η Ρωσία, την οποία σχεδόν όλο αυτό το διάστημα κυβερνά ο Πούτιν, δείχνει αποφασισμένη να κλείσει τους λογαριασμούς που θεωρεί ότι έχουν έκτοτε μείνει ανοιχτοί. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχει εύλογη ελπίδα, σχεδόν βεβαιότητα, ότι δεν επίκειται πόλεμος στην Ουκρανία. Πόλεμος που θα μπορούσε, αν γινόταν, να έχει τεράστιες επιπτώσεις πολύ πέρα από το ίδιο το πεδίο διεξαγωγής του. Ομως πού βασίζεται αυτή η σιγουριά; Αποκλειστικά σε ένα στοιχείο: στην πεποίθηση ότι ουδείς πρόκειται να επιχειρήσει να απαντήσει στρατιωτικά και να εμπλακεί σε ένα τέτοιο μέτωπο εάν τελικά η Ρωσία αποφασίσει να εισβάλει στη γειτονική της χώρα, κάτι για το οποίο έχει ήδη σχεδόν ολοκληρώσει σειρά απαραίτητων στρατιωτικών προετοιμασιών. Δεν περιμένει δηλαδή κανείς κάποιο είδος διπλωματικής επίλυσης υπό την έννοια να πειστεί η Ρωσία να αποσύρει τις αξιώσεις της εναντίον της Ουκρανίας. Τέτοια προοπτική δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα. Αυτό που ουσιαστικά όλοι περιμένουν είναι να βρεθεί ένας τρόπος να μην ενεργοποιήσει τη στρατιωτική μηχανή της. Κάτι που έχει μόνον μία μετάφραση: να υποχωρήσουν, και μάλιστα περίπου ολοκληρωτικά, οι Ουκρανοί. Σε αυτό εξαντλούνται στην πραγματικότητα όλες οι διπλωματικές ελπίδες.