Χουλιγκανισμού το ανάθεμα: Μέρος 1ο

Χουλιγκανισμού το κεφάλαιο, και το φαινόμενο όχι τωρινό, κάνει βουτιά σε χρόνια μακρινά. Γιατί φανατισμός πάντα υπήρχε. Και αν έπαιζε μπάλα μαζί του η κονόμα τότε τα γεγονότα έμπαιναν μπροστά σε νεκροθαλάμους και άφηναν πίσω τους σάβανα. Και των γεγονότων ουκ εστίν αριθμός. Σύγκρουση επαγγελματιών Παγκρατιαστών ανάμεσα στον Κορίνθιο Εύρυτο και τον Αργείο Στενήμαχο, και τα στοιχήματα βουνό, και ο αγώνας στημένος. Αποτέλεσμα, εκατοντάδες οι νεκροί και αναρίθμητοι οι τραυματίες. Μια από τα ίδια στην Κωνσταντινούπολη του 532, όταν Πράσινοι και Βενετοί – δύο παρατάξεις ομάδων αρματοδρομίας, που οι συγκρούσεις τους θύμιζαν πεδίο μάχης καθώς εκατοντάδες οι νεκροί, σφαγμένοι ή ροπαλοδαρμένοι… Ομως στις 18 Ιανουαρίου του 532 η αντιμαχία έγινε συμμαχία γιατί η αρματοδρομία στημένη, «μαϊμού». Κερδισμένος ο έπαρχος της πόλεως, ο Αλυτάρχης, και η παρέα τους. Χαμένοι ένας κόσμος ολόκληρος. Αποτέλεσμα: εξέγερση, λεηλασία, καταστροφές και 30.000 νεκροί. Στον καιρό μας το άθλημα που οδηγεί σε ακρόπρωρα φανατισμών είναι το ποδόσφαιρο… Και οι βαρβαρότητες γίνονται κτηνωδίες, όπως αυτό που βιώσαμε στη Θεσσαλονίκη πρόσφατα. Τώρα βέβαια τους μακελάρηδες της Κωνσταντινουπόλεως τους λέμε χουλιγκάνους, αλλά χούλιγκαν ήταν το όνομα ιρλανδών αγωνιστών. Σήμερα, ο όρος αυτός έχει συνδεθεί και έχει γίνει ταυτόσημο με φανατικούς οπαδούς που δεν διστάζουν να αναπτύξουν παραβατική και βίαιη συμπεριφορά, υποτίθεται, υποστηρίζοντας την τιμή της ομάδας τους.