Συνωστισμός για την αιωνιότητα

Υπάρχουν δύο περιστατικά που θα είχαν κανονικά τη θέση τους σε ένα ημερολόγιο, όμως έχει τόσο δραματικά επιβεβαιωθεί το βαθύτερο νόημά τους, ώστε επιβάλλεται η δημόσια έκθεση και υπογράμμισή τους. Το ένα το έχει αφηγηθεί σε στενό κύκλο φίλων ο θαλερότατος, στα ενενήντα τέσσερά του χρόνια, σπουδαίος ποιητής Τίτος Πατρίκιος και έχει συμβεί στα μέσα της δεκαετίας του ’50, όταν επισκέφθηκε την Ελλάδα ο ρώσος συγγραφέας Ιλία Ερενμπουργκ. Φεύγοντας ο Ερενμπουργκ είχε εξομολογηθεί στον Τίτο Πατρίκιο πως ο δημιουργός του «Χωματόδρομου» και ο επίσης ποιητής Κώστας Κουλουφάκος που τον συνόδευαν κατά την παραμονή του στην Ελλάδα, υπήρξαν οι αξιολογότεροι νέοι σε σχέση με όσους είχε συναντήσει στα ως τότε ταξίδια του. Οταν ο Πατρίκιος ανέφερε στη μητέρα του το τι είχε πει ο Ερενμπουργκ για τον ίδιο και τον Κουλουφάκο, η μητέρα του, η σημαντικότατη ηθοποιός Λέλα Πατρικίου, τον ρώτησε: «Αυτό που σας είπε ο Ερενμπουργκ, το έγραψε κιόλας;». «Οχι», ήταν η απάντηση του γιου της. «Τότε να μην το ξαναπείς γιατί θα γελοιοποιηθείς», πρόσθεσε η μητέρα του. Και το δεύτερο, πολύ συντομότερο σε έκταση γεγονός, είναι κάτι που ανέφερε η μεγάλη τραγωδός Ασπασία Παπαθανασίου για έναν πεθαμένο σπουδαίο, αλήθεια, σκηνοθέτη, που μιλούσε όμως συνεχώς για τον εαυτό του. «Ο,τι καλό είχε γίνει στην Ελλάδα το είχε κάνει ο…, εκτός από την πατάτα που την είχε φέρει ο Καποδίστριας».