Στη θεωρία είναι μια θεμελιώδης αξία του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Ηδη από το 1957 η αρχή της ίσης πληρωμής για όμοια – ή ίσης αξίας – εργασία περιλήφθηκε στη Συνθήκη της Ρώμης. Παρ’ όλ’ αυτά, οι ευρωπαίοι άνδρες συνεχίζουν να πληρώνονται με μισθούς 14,1% υψηλότερους από των γυναικών συναδέλφων τους, κι οι συνταξιούχοι να λαμβάνουν συντάξεις 29,5% υψηλότερες από τις συνταξιούχους. Σύμφωνα δε με τον δείκτη ισότητας του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου για την Ισότητα των Φύλων, η Ενωση απέχει τουλάχιστον 60 χρόνια από την επίτευξη πλήρους ισότητας μεταξύ ανδρών και γυναικών. Από το 2010 μέχρι σήμερα η βαθμολογία της αυξήθηκε μόλις 4,9 μονάδες, ενώ πέρυσι τα κράτη – μέλη πέτυχαν μέση βαθμολογία 68 στα 100 – με πάνω από το ένα τρίτο τους να παίρνουν λιγότερους από 60 βαθμούς. Στη γενιά των κοριτσιών που απευθύνονται οι τρεις σύγχρονες σιδηρές κυρίες δεν λείπει η αυτοεκτίμηση, ούτε η πίστη στις δυνατότητές της. Της στερούν ακόμη τις κοινωνικοοικονομικές συνθήκες που ευνοούν την ανέλιξη. Κι η πρώτη προϋπόθεση για να δημιουργηθούν αυτές είναι η ανεξαρτησία που προσφέρει μια καλή αμοιβή.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή