Γιατί η στάση της Δύσης κινδυνεύει να εξελιχθεί σε μπούμερανγκ

Η καταφανής αναντιστοιχία μεταξύ της στάσης της Δύσης έναντι της Ουκρανίας και της στάσης της Δύσης έναντι της Ελλάδας είναι θλιβερή για την αξιοπιστία, τη συνέπεια και τελικά την ηθική της δυτικής διπλωματίας. Στην περίπτωση της ρωσικής απειλής έναντι της Ουκρανίας σχεδόν επαπειλείται παγκόσμιος πόλεμος, έχει κινητοποιηθεί η διεθνής διπλωματία, πραγματοποιούνται τηλεδιασκέψεις του πλανητάρχη με άλλους ηγέτες δυτικών κρατών, μεταφέρονται στρατεύματα σε χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, εξαγγέλλονται οικονομικές κυρώσεις εναντίον της ρωσικής ηγεσίας. Στην περίπτωση των ιταμών απειλών τουρκικών απειλών εναντίον της Ελλάδας η Δύση συνιστά ψυχραιμία, διάλογο και διαπραγματεύσεις, το ΝΑΤΟ δηλώνει αναρμόδιο και ουδέτερο, η δε Τουρκία παραμένει φίλη και σύμμαχος, παρά την αναξιόπιστη στάση της έναντι της ίδιας της Δύσης. Στο κάτω κάτω η Ρωσία είναι χριστιανική και ευρωπαϊκή δύναμη και σύμμαχος των ΗΠΑ σε δύο παγκοσμίους πολέμους, ενώ η Τουρκία είναι ασιατική χώρα, υπαρξιακός αντίπαλος της Δύσης διαχρονικά, πολέμιος στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και επιτήδειος ουδέτερος στον Δεύτερο. Οι συσχετισμοί δυνάμεως και οι γεωγραφικές συντεταγμένες μερικώς μόνο εξηγούν τη δυτική στάση, στην πραγματικότητα πρόκειται για κλασικό misjudgement της δυτικής γεωπολιτικής αντίληψης, υπερεκτίμηση της σημασίας της Τουρκίας και παραγνώριση και ίσως αρνητικά φορτισμένη εικόνα της Ελλάδας.