Ολο και πληθαίνουν τα σημάδια των καιρών ότι χρειαζόμαστε ένα νέο ξεκίνημα. Σημάδια δύσκολα, αλλά τόσο κοντά σε όλους μας. Από την, δίχως προοπτική, καθημερινότητα  εργαζομένων που δεν μπορούν να εξασφαλίσουν τα προς το ζην για τις βασικές έστω ανάγκες τους, μέχρι τον «μονόδρομο» της μετανάστευσης για πολλούς συνομηλίκους μου. Με τους μεγαλύτερους χωρίς καλύψεις αναγκαίες για την 4η ηλικία. Με κάθε πολίτη, κάθε ηλικίας, σε δυσκολία να εξοφλήσει τους λογαριασμούς του ηλεκτρικού και του τηλεφώνου. Με οποιαδήποτε έκτακτη κατάσταση, τις πυρκαγιές, τις πλημμύρες, τον χιονιά, την πανδημία, να συντρίβουν τα όρια των αντοχών μας. Με τη γραφειοκρατία να αποτυπώνεται ψηφιακά, με σταθερό ή και αυξανόμενο κόστος όμως για τους πολίτες. Με τα παιδιά μας να μην ετοιμάζονται όπως θα έπρεπε για να κερδίσουν τη ζωή τους στην Ελλάδα. Μέχρι την «ενεργειακή μετάβαση», αντί να πετυχαίνει ένα βιώσιμο και πιο δίκαιο πρότυπο ανάπτυξης, να έχει εξελιχθεί σε πρόσθετο αίτιο φτώχειας των εθνών. Και σε αίτιο αναζωπύρωσης παλιών εντάσεων και ανάφλεξης νέων εστιών σύγκρουσης.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή