Κλείνοντας το μάτι στο τέρας

Τα πρώτα ίχνη της θεωρίας αυτής τα βρίσκει κανείς τον 19ο αιώνα, στα γραπτά του γάλλου εθνικιστή πολιτικού και συγγραφέα Μορίς Μπαρές. Δεν χρησιμοποιεί βέβαια τον όρο «αντικατάσταση», εκτιμά όμως ότι η δομή του γαλλικού λαού αλλάζει, και προβλέπει μία μεταναστευτική πλημμύρα. Την ίδια ιδέα λίγο – πολύ διαφημίζει την επαύριον του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και ο νεοναζί πολιτικός ακτιβιστής Ρενέ Μπινέ. Και αυτοί, και άλλοι σαν αυτούς, όμως, μιλούν για κάτι που επαπειλείται – πρέπει να φτάσει κανείς στο 2011, και στο βιβλίο του γάλλου ακροδεξιού συγγραφέα Ρενώ Καμύ «Η Μεγάλη Αντικατάσταση», για να βρει κάποιον που πιστεύει ότι είναι κάτι ήδη συντελεσμένο: «Σε ένα δεδομένο έδαφος, υπήρχε ένας λαός, ένας απλός λαός, καλά ζυμωμένος από τους αιώνες, καλά ενωμένος από το αίσθημα του ανήκειν, από την κουλτούρα του, από τον τρόπο ζωής του και τη μακρά κοινή του ιστορία· και μέσα ούτε καν σε μια γενιά, στο ίδιο έδαφος, υπάρχουν δύο λαοί».