Το μετέωρο βήμα των πεζών

Αν πρέπει κάποιος να ιεραρχήσει τα μεγάλα προβλήματα που πρέπει να υπερβούν οι πόλεις – και ειδικά οι ελληνικές – για να πετύχουν την κλιματική ουδετερότητα που έχει τεθεί ως στόχος το 2050 από το Ευρωπαϊκό Green Deal, θα κατέληγε σε πέντε βασικές δέσμες ζητημάτων: την ανάδειξη υποδομών για τους πεζούς και τα ποδήλατα, τη διακριτική αποθάρρυνση της αλόγιστης κυκλοφορίας των οχημάτων, την πύκνωση των δημόσιων συγκοινωνιών, την ενδυνάμωση του πρασίνου, τη μείωση όλων των περιβαλλοντικών επιπτώσεων όπως η ρύπανση, ο θόρυβος, τα ατυχήματα. Ειδικά το θέμα αντιμετώπισης των πεζών περικλείει ως ένα γενικευμένο κριτήριο όλους σχεδόν αυτούς τους παράγοντες. Με άλλα λόγια, το ενδιαφέρον για την ανθρώπινη διάσταση των πόλεων παρασέρνει τον στόχο της αντιμετώπισης της κλιματικής κρίσης. Ο στόχος θα μπορούσε να συνοψιστεί συνθηματικά ως η μετάβαση του σύγχρονου πολίτη από το κατεστημένο πρότυπο του «ανθρώπου-οδηγού», στο εναλλακτικό μοντέλο του «ανθρώπου-πεζού». Η πρόσφατη πανδημική κρίση λειτουργεί ως θρυαλλίδα για τους στόχους αυτούς.