Των οικιών ημών

Συνεχόμενοι θάνατοι, κατ’ οίκον βιασμοί, φόρα παρτίδα φονικά με το δρεπάνι. Με το που χαλάρωσαν τα υγειονομικά μέτρα, μαζί μ’ αυτά χαλάρωσαν και σωριάστηκαν σαν lego και οι εστίες μας, ξεχείλισε το περιεχόμενό τους και τώρα τρέχει στους δρόμους σαν είδηση του κοινού ποινικού. Δώσαμε πήραμε, έγιναν τα σπίτια μας οίκοι των Ατρειδών, συφοριασμένα ανάκτορα 2×3. Ισα να χωράνε τον κύκλο του αίματός μας και του αίματος των τέκνων ημών. «Για τ’ άλλα σιωπώ, βόδι μεγάλο επάνω στη γλώσσα μου πατά», όπως θα ‘λεγε κι ο Αισχύλος αν ζούσε κι έγραφε ξανά μια τριλογία για πάρτη μας. Τουλάχιστον είμαστε απ’ ευθείας απόγονοι εκείνων. Των αιμομικτών, των αδελφοκτόνων, των ημίτρελων μητροκτόνων και παιδοκτόνων, και τούτο κανείς στον κόσμο δεν μπορεί να μας το πάρει. Το ξέρω ότι και σε άλλες έθνικ μυθολογίες συμβαίνουν περίπου τα ίδια, αλλά τόσο συμπυκνωμένα σε τόπο και σε χρόνο, ποτέ και πουθενά. Να πω; «Οχι να μην πεις γιατί δεν ξέρεις», μου λέει το βόδι που με την οπλή του σβαρνίζει τις φωνητικές μου χορδές και με επαναφέρει στον νόμο και στην τάξη. Μέχρι να γίνει  το δικαστήριο και η θεά Αθηνά να μαγειρέψει τσάτρα πάτρα το αποτέλεσμα, εντωμεταξύ ο Δήμος θα σαπίζει και το κακό θα εγκυστώνεται σαν το κακό σπυρί. Δεν μ’ αρέσει αυτό που λέω ούτε έτσι όπως το λέω. Τον καιρό που ήμουν ελεύθερη και προγλωσσική είχα κι άλλες λέξεις, πολύ πιο συγκεκριμένες και με σαφέστατο περίγραμμα. Τώρα είμαστε υποχρεωμένοι να πετύχουμε όλοι μαζί την κατάλληλη περίφραση, αυτή που θα εξυπηρετήσει τις Ευμενίδες και θα ξαναβάλει τις αρχαίες θεότητες στην τρύπα τους. Κι όμως κάποτε ξέραμε. Ξέραμε ότι αν είσαι εκπαιδευτικός π.χ., ή χωρισμένος γονιός ή σύζυγος χωρισμένου γονιού, ή καλός γείτονας, ή καλός θείος, το πρώτο πράγμα που κάνεις είναι να ελέγχεις πάρα πολύ διακριτικά το σώμα του παιδιού για σημάδια που δεν είχες ξαναδεί τις προηγούμενες φορές. Αν είσαι γιατρός που κόβει το μυαλό σου, ψυλλιάζεσαι και γενικώς δεν εκδίδεις πιστοποιητικά θανάτου χωρίς ενδελεχή εξέταση του σώματος, όχι μόνον εργαστηριακή αλλά και κλινική. Βασικά, η κοινωνία δεν αντέχει άλλο.