Οι τρεις αγαπημένες λέξεις του Μαξίμου

Το παιχνίδι των λέξεων υπάρχει μονίμως: ένας προβλέψιμος πόλεμος ατάκας στη Βουλή, ένας αγώνας έμπνευσης μεταξύ λογογράφων, σλόγκαν σε σποτ και ανακοινώσεις που γρήγορα ξεχνιούνται, ένας σταθερός γλωσσικός θόρυβος για την πειθώ του ακροατηρίου ή για την ενεργοποίηση συναισθημάτων. Ολοι στέκονται στις φράσεις των αντιπάλων τους είτε για να βρουν επιπλέον ευκαιρία αντεπίθεσης είτε για να διαβάσουν τη στρατηγική τους. Εχει υπάρξει φορά που ο Κυριάκος Μητσοτάκης ή ακριβέστερα οι συνεργάτες του μέτρησαν πόσες φορές ο Αλέξης Τσίπρας χρησιμοποίησε σε ομιλία του το «κατηγορώ» (17 ήταν) ώστε η λέξη να τού επιστραφεί μαζί με επιπλέον επικρίσεις για «μηδενισμό», «υποκρισία» κ.λπ. Ο Πρωθυπουργός επίσης έχει επιλέξει να αποδομήσει την έννοια του ανασχηματισμού, δηλώνοντας ότι για τον ίδιο άλλη είναι η σωστή λέξη, οι «διορθωτικές κινήσεις». Εχει σταθεί πολλές φορές στη λέξη «αξιολόγηση» δηλώνοντας ότι δεν καταλαβαίνει γιατί και μόνο το άκουσμά της προκαλεί αναστάτωση, έχει κατηγορήσει την αξιωματική αντιπολίτευση ότι αγνοεί τη λέξη «συνέπεια» και προσπαθεί συνεχώς να τοποθετεί την κυβέρνησή του στα πεδία του «ρεαλισμού», της «τόλμης» και της «ειλικρίνειας». Μία από τις γραμμές που έδινε ο ίδιος στα στελέχη του με την ανάληψη της εξουσίας ήταν «ο πολιτικός λόγος μας να είναι μετριοπαθής, να δείξουμε άλλο ήθος και ύφος εξουσίας»…