Το είχε ανάγκη ο Ολυμπιακός. Για το Κύπελλο που κατέκτησε στο μπάσκετ ο λόγος. Οχι μόνο γιατί η κούπα ήρθε ύστερα από περίπου έξι χρόνια αλλά και διότι το ραντεβού ήταν με τον αιώνιο αντίπαλο, τον Παναθηναϊκό. Κάτι που σημαίνει πως για τον Ολυμπιακό το ματς είχε ιδιαίτερη σημασία.

Θα μπορούσε κάποιος να υποστηρίξει πως φώναξαν οι Ερυθρόλευκοι, το «επιστρέψαμε»! Δεν θα ήταν μακριά από την πραγματικότητα. Ωστόσο, αυτό το τριήμερο συνέβη και κάτι άλλο στο μπάσκετ. Επρόκειτο για μια διοργάνωση που όλοι την ήθελαν. Βέβαια, ακόμη ίσως δεν είμαστε κοντά σε ένα final-8, κάτι που γίνεται σε πολλές χώρες της Γηραιάς και επί αρκετά 24ωρα έχουμε αμφίρροπα ματς και συμμετοχή κορυφαίων παικτών και ομάδων. Ακόμη όμως και έτσι, το

final-4 αποφασίστηκε να διοργανωθεί ύστερα από χρόνια, όλοι είχαν αγωνία για το αν θα πετύχει και τελικά άπαντες δικαιώθηκαν που επέμεναν να γίνει ξανά η προσπάθεια. Οι εικόνες μιλούσαν από μόνες τους. Καλή ατμόσφαιρα στις εξέδρες. Χειροκροτήματα εκατέρωθεν. Αριστη συμπεριφορά μεταξύ των παικτών όλων των ομάδων και χθες στον τελικό, τόσο πριν όσο και μετά το φινάλε του ντέρμπι και με το θερμόμετρο στα ύψη, οι αγκαλιές και τα συγχαρητήρια έστειλαν τα καλύτερα δυνατά μηνύματα. Προς όλους. Οσοι επιθυμούσαν να τα λάβουν, δεν μπορεί να έκλεισαν τα μάτια. Το μπάσκετ είναι εδώ, το «άλλο» μπάσκετ. Ενα άθλημα που αγαπά ο Ελληνας γιατί του δίνει χαρές και τη δυνατότητα να βλέπει αστέρια στο παρκέ. Η ένταση πήγε στην άκρη. Ευχή όλων το σκηνικό των τελευταίων ημερών να διαρκέσει και να μην είναι ένα διάλειμμα στη μιζέρια. Ο ελληνικός αθλητισμός το έχει ανάγκη. Τα χαμόγελα επιστρέφουν…