Ο Νίκος Ναυρίδης γεννήθηκε στην Αθήνα, σπούδασε αρχιτεκτονική στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο και τέχνη στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα, όπου και διδάσκει. Καλλιτέχνης με διεθνή παρουσία, έχει παρουσιάσει το έργο του στο Μουσείο Fridericianum, στο Κάσελ στο πλαίσιο της documenta 14, στο Bozar – Κέντρο Καλών Τεχνών στις Βρυξέλλες, σε χώρους εκθέσεων στο Λονδίνο και το Παρίσι, στη Μαδρίτη, την Κορέα, την Κίνα, την Ιαπωνία, τις ΗΠΑ. Εχει εκπροσωπήσει την Ελλάδα στις διεθνείς Μπιενάλε της Βενετίας, της Κωνσταντινούπολης, του Σάο Πάολο και της Σάντα Φε, στο Νέο Μεξικό. Στα Αισχύλεια της Ελευσίνας δημιούργησε ένα εικαστικό περιβάλλον βασισμένο στη φράση του Σάμιουελ Μπέκετ «Προσπάθησε πάλι, απότυχε πάλι, απότυχε καλύτερα». Δύο μήνες πριν από την πανδημία του Covid 19, ο Νίκος Ναυρίδης με το πολυαισθητηριακό «Noli me tangere» που παρουσίασε στη Λυρική Σκηνή στοχάστηκε πάνω στην ιδέα της σκηνής ως μέσου εκτέλεσης, του σώματος ως διάμεσου ανάμεσα στον ήχο και τη μουσική, αλλά και στον ρόλο του κοστουμιού της όπερας ως άδειου σώματος, που χρησιμοποιείται επί σειρά ετών σε διάφορες παραγωγές.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή