Ας προσπαθήσουμε να ξαναδούμε όσα συνέβησαν στη Βουλή, στη συζήτηση για τους εξοπλισμούς, υπό το πρίσμα των εξελίξεων στην Ουκρανία. Σε εκείνη τη συζήτηση, ο ΣΥΡΙΖΑ αμφισβήτησε το εξοπλιστικό πρόγραμμα της κυβέρνησης, δηλώνοντας «παρών» επί της αρχής, ψηφίζοντας «όχι» στην προμήθεια Rafale και «ναι» στην πρόσκτηση των φρεγατών και των τορπιλών, κυρίως όμως (διά στόματος Γιώργου Τσίπρα, αναπληρωτή τομεάρχη Αμυνας του κόμματος) είπε το παροιμιώδες «η άμυνα δεν είναι αυτοσκοπός».

Μια τέτοια φράση θα είχε ισχύ αν Ελλάδα και Τουρκία ήταν χίπικα κράτη. Αλλά, με τον αναθεωρητικό Ερντογάν στη γειτονιά, κάτι τέτοιο είναι παραίσθηση. Αρα, συνθήματα όπως «το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του» ή «το Αιγαίο δεν έχει σύνορα» είναι αφελή και ανυπόστατα. Ο ΣΥΡΙΖΑ με την ψήφο του διέπραξε σοβαρότατο λάθος. Δυστυχώς, η ισχύς της χώρας, παρά το κόστος, είναι υποχρέωση των πολιτικών δυνάμεών της. Φυσικά, μαζί με τη στρατηγική επένδυση στις συμμαχίες της (πρωτίστως στην ευρωπαϊκή μας συμμαχία και ασφαλώς σε εκείνη του ΝΑΤΟ, που καλύπτει στρατηγικά την άμυνα της χώρας και σε έναν βαθμό υπερσκελίζει τον τουρκικό αναθεωρητισμό) και στη διεύρυνσή τους.

Για όλους αυτούς τους λόγους είναι αφελή, ανιστόρητα, φαιδρά και τα αντιαμερικανικά ή αντινατοϊκά συλλαλητήρια. Η Ελλάδα ήταν, είναι και πρέπει να είναι Δύση: κοιτίδα της δημοκρατίας, της προόδου και της ασφάλειας.