Ζόρικος Νίσον, ελληνικές πρωτιές

Από τότε που ο Λίαμ Νίσον έπαιξε στην «Αρπαγή», δηλαδή το 2008 και σε ηλικία 58 ετών, κατάφερε να χτίσει ένα πολύ επιτυχημένο κεφάλαιο στην καριέρα του υποδυόμενος τύπους που λύνουν τα προβλήματά τους με το πιστόλι στο χέρι και χωρίς απαραιτήτως να επιδιώκουν αυτή τη μέθοδο. Το ίδιο περίπου συμβαίνει και στον «Μεσάζοντα» («Blacklight», ΗΠΑ, 2022) του Μαρκ Γουίλιαμς, σκηνοθέτη με τον οποίο ο ιρλανδός σταρ είχε συνεργαστεί στις πρόσφατες επιτυχίες του «Ο έντιμος κλέφτης» και «Ο προστάτης» (το δεύτερο είναι παραγωγή του Γουίλιαμς, το πρώτο σκηνοθεσία). Το ενδιαφέρον στοιχείο στον «Μεσάζοντα» βρίσκεται στον ευάλωτο ψυχικό κόσμο του ήρωα του Νίσον, ενός μυστικού πράκτορα της αμερικανικής κυβέρνησης που θα βρεθεί προ αδιεξόδου όταν ανακαλύπτει ότι η υπηρεσία του τον χρησιμοποιούσε επί σειρά ετών για δόλιους σκοπούς, ενώ εκείνος πίστευε ότι ακόμα και τα χειρότερα πράγματα που έκανε ήταν επειδή υπηρετούσε το καλό της πατρίδας του. Οχι ακριβώς μόνος εναντίον όλων (γιατί υπάρχει και ο παράγοντας της αποφασιστικής ρεπόρτερ – Εϊμι Ρέιβερ Λάμπμαν – που τον βοηθά), ο Νίσον θα αποδείξει και πάλι ότι δεν έχει φάει ακόμα τα ψωμιά του, παρότι οι παραγωγοί της ταινίας ήταν αρκετά προσεκτικοί ώστε να δείξουν πως, καθότι έχει πια μεγαλώσει, οι καταστάσεις αντιμετωπίζονται πιο δύσκολα απ’ ό,τι ως σήμερα. Ο ρετρό χαρακτήρας της ταινίας είναι ένα άλλο γοητευτικό στοιχείο της. Το φιλμ νιώθεις ότι έχει την ανάγκη να μοιάσει με περιπέτεια «πολιτικής συνωμοσίας» της δεκαετίας του 1970, όπως η «Υπόθεση Πάραλαξ» ή η «Επιχείρηση Ντόμινο», και μέχρι ενός σημείου τα καταφέρνει, ίσως επειδή τα πάντα «μέσα» του έχουν μια οργανική τάση, μακριά από τη φούρια των καταιγιστικών οπτικοακουστικών εφέ που κατακλύζουν στις μέρες μας το σινεμά. Αρκεί να πω ότι οι σκηνές καταδίωξης αυτοκινήτων – και η πρώτη με το απορριμματοφόρο ήταν τρομερά δύσκολη και περίπλοκη – γυρίστηκαν με πραγματικά οχήματα και κασκαντέρ.