Γιατί αγαπάμε τον Πούτιν στην Ελλάδα

Η ρωσική επίθεση που ακολούθησε το διάγγελμα αναγνώρισης του Λουχάνσκ (έτσι το αποκαλούν οι Ουκρανοί) και του Ντονέτσκ από τον Πούτιν δεν φαίνεται να αποδυναμώνει τον θαυμασμό πολλών Ελλήνων προς αυτόν. Αυτός ο αλαζονικός δικτάτορας έχει πολλές συμπάθειες στη χώρα μας, όπως εξακολουθούν να έχουν οι δολοφόνοι Μιλόσεβιτς – Μλάντιτς και ο «ποιητής» Κάρατζιτς. Οχι τώρα που τα πράγματα «βράζουν», αλλά ακόμη το 2017, σε έρευνα της Pew Research Center, στην ερώτηση πόσο εμπιστοσύνη έχετε στον ρώσο πρόεδρο Πούτιν, οι Ελληνες ήταν οι μόνοι στην Ευρώπη που πλειοψηφικά απάντησαν ότι τον εμπιστεύονται. Πώς μπορούσε να γίνει αλλιώς όταν η ελληνική κοινή γνώμη είχε κλείσει παλαιότερα τα μάτια στον βομβαρδισμό επί μία τριετία του Σαράγεβο από τους ορθόδοξους σέρβους «αδελφούς» – μιας πόλης οι πολίτες της οποίας επέμεναν να υποστηρίζουν την πολυεθνική Γιουγκοσλαβία απέναντι στους διχαστικούς εθνικισμούς των ποικίλων εξουσιών (κεντρικών και τοπικών, σερβικών, κροατικών και μουσουλμανικών) – ή τότε που υπό την καθοδήγηση του Κάρατζιτς, επίτιμου προσκεκλημένου ελλήνων πολιτικών, έσφαξαν στη Σρεμπρένιτσα χιλιάδες βόσνιους μουσουλμάνους. Ετσι και σήμερα πολλοί στην Ελλάδα αδιαφορούν για τον Ναβάλνι και γνωρίζουν ελάχιστα για τις δεκάδες δολοφονίες δημοσιογράφων και άλλων διαφωνούντων στην πουτινική Ρωσία (Αννα Πολιτκόφσκαγια και Ιβάν Σαφρόνοφ μεταξύ των πλέον γνωστών), τις συλλήψεις χωρίς εισαγγελική άδεια, τις στημένες δίκες, τις καθημερινές εξαφανίσεις πολιτών, την οικιστική πολιτική που ασκείται με τη συνεργασία πουτινικών συνεργατών και μαφίας.