Για εβδομάδες, η Μόσχα επέμενε πως δεν είχε πρόθεση να εισβάλει στην Ουκρανία, χλεύαζε μάλιστα τις δυτικές προειδοποιήσεις για επικείμενη επίθεση. Χθες τα ξημερώματα, ο Βλαντίμιρ Πούτιν επιβεβαίωσε τους χειρότερους φόβους της Ευρώπης. Ο ύστατος στόχος του είναι γνωστός: θέλει την Ουκρανία, μια χώρα που ήδη από το 2008 υποστήριζε πως «δεν είναι καν κράτος», πίσω στη ρωσική «αγκάλη» και το ΝΑΤΟ πίσω στις γραμμές του 1997. Τι ακριβώς φιλοδοξεί να κάνει όμως τώρα στην Ουκρανία: να τη διαμελίσει ή να την κατακτήσει εξ ολοκλήρου; Και πόσο βέβαιοι μπορούμε να είμαστε πως αυτός ο πόλεμος που ξέσπασε στην καρδιά της Ευρώπης δεν θα ξεπεράσει τα σύνορα αυτής της χώρας; Οσο δύσκολο, και επίπονο, και αν είναι να προσπαθεί κανείς να μπει στο μυαλό ενός ηγέτη που καταγγέλλει την Ουκρανία για «ναζιστικοποίηση» και «γενοκτονία» στο Ντονμπάς ενώ υποστηρίζει ότι το Κίεβο είχε πυρηνικές φιλοδοξίες που έθεταν σε κίνδυνο τη Ρωσία, ακολουθούν 2+1 σενάρια για τη συνέχεια – το ένα, δυστυχώς, πιο δυσοίωνο από το άλλο.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή