Εκείνος πιστεύει πως η δημοκρατία δεν ταιριάζει στους Σλάβους. Τάσσεται ευθέως κατά των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων. Συλλαμβάνει αντιπάλους απλώς επειδή είναι αντίπαλοι. Χτίζει ηγετικό προφίλ εισβάλλοντας σε άλλα κράτη, αφού τα έχει χαρακτηρίσει πρώτα ιστορικό λάθος. Εκείνοι δηλώνουν γνήσιοι εκφραστές των πολλών. Συστήνονται ως θιασώτες της προόδου και πολέμιοι κάθε μορφής αυταρχισμού. Στηρίζουν, λένε, τον δίκαιο αγώνα κάθε κατατρεγμένου από τις ιμπεριαλιστικές και καπιταλιστικές δυνάμεις αυτού του κόσμου – όπως και κάθε ακτιβιστική πράξη υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Βλαντίμιρ Πούτιν κι αριστεροί φαίνεται να ξεκινούν από πολύ μακριά. Τόσο μακριά, που δύσκολα θα μπορούσαν να συναντηθούν κάπου. Κι όμως, μια ματιά στον τρόπο με τον οποίο οι δεύτεροι αντιμετωπίζουν ρητορικά τους αυτοκρατορικούς ιδεασμούς του πρώτου φανερώνει μια σχέση πολύ πιο περίπλοκη – για να το πούμε κομψά – απ’ αυτήν που θα περίμενε κάποιος να έχουν οι υπέρμαχοι των ασπρόμαυρων προσεγγίσεων της πολιτικής ζωής.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή