Το περιστατικό που θα διηγηθώ παρακάτω κλωθογυρίζει εδώ και μέρες στο μυαλό μου. Η πρώτη αφορμή για να το ανακαλέσω στη μνήμη μου ήταν κάτι αοριστολογίες του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Νίκου Ανδρουλάκη σε συνάντηση με εργαζομένους της ΛΑΡΚΟ. Τύπου «…να βρεθεί άμεσα λύση εξυγίανσης, να διασφαλιστούν οι θέσεις εργασίας», τα γνωστά, ανούσια ευχολόγια δηλαδή. Αλλά κάτι έγινε, κάπως η ειδησεογραφία προσπέρασε την αφορμή και δεν το έγραψα. Η δεύτερη ήταν η επέτειος του θανάτου της Κικής Δημουλά – το περιστατικό έχει σχέση με τη μεγάλη μας ποιήτρια – αλλά έμεινε έξω από το κείμενο που έγραψα εις μνήμην της λόγω περιορισμένου χώρου. Να όμως που η επικαιρότητα μού δίνει κι άλλες ευκαιρίες.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή